اهداف سفیر جدید آمریکا در عراق

تریسی جاکوبسون، نامزد جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا برای سفارت در عراق، محافل رسمی و سیاسی عراق را با اظهارات غیرعادی درباره نفوذ ایران و شبه نظامیان وفادار به تهران شگفت‌زده کرد.به نظر می‌رسد سفیر جدید که جانشین سفیر جنجالی دیگر النا رومانسکی می‌شود، می‌خواهد مستقیماً در خصوص پرونده ایران وارد صحنه عراق شود.

وی گفت:« ارتش ما از نیرو‌های امنیتی عراق و پیشمرگه‌ها در اقلیم کردستان حمایت حیاتی می‌کند. ده سال پس از بازگشت نیرو‌های ما به عراق برای مبارزه با داعش، زمان آن فرا رسیده است که ارتش ما وارد نقش جدیدی شود. من تضمین خواهم کرد که هرگونه انتقال برای عملیات با مشارکت دوجانبه و  در جهت شکست داعش و تضمین امنیت عراق باشد.»

یاکوبسون بر اهمیت تقویت روابط عراق با همسایگان خود تأکید کرد و به اقدامات مثبت نخست وزیر سودانی در این راستا اشاره کرد. یاکوبسون خاطرنشان کرد:«وجود توسعه اقتصادی و دولتی که بتواند به مردم خود خدمات ارائه دهد، از جذب تروریسم و همچنین کاهش نفوذ گروه‌های متحد با ایران که خطر بزرگی برای آینده کشور است، می‌کاهد.ایران یک بازیگر بدخواه در عراق است و منطقه را بی‌ثبات می‌کند و ما متوجه هستیم که تهدید اصلی عراق، گروه‌های متحد ایران هستند.»

در ابتدای سال جاری، السودانی از پایان ماموریت ائتلاف بین‌المللی و تبدیل روابط بین کشور‌های آمریکا و عراق به روابط دوجانبه خبر داد. توافقی که دو کشور در سال ۲۰۰۸ امضا کردند و به تصویب پارلمان عراق رسید.

در زمانی که به طرفین متعهد شدند که خواستار خروج آمریکایی‌ها از عراق به‌عنوان نیرو‌های اشغالگر بودند و به این حضور در مراحلی بر اساس توافقنامه «چارچوب راهبردی» پایان دهند، به نظر می‌رسد که جناح‌های متحد با ایران از حصول این توافق قانع نشده بودند زیرا آن‌ها استراتژی دیگری در برخورد با آمریکایی‌ها دارند که نه با توجه به ماهیت روابط عراق و آمریکا، بلکه در پرتو توازن بحرانی بین واشنگتن و تهران است.

دو سفیر زن و مرد

در آغاز اشغال عراق توسط آمریکا در سال ۲۰۰۳، واشنگتن سفیری را به عنوان فرماندار کل اعزام کرد که تمام تجربیاتش مبارزه با تروریسم بود. اگرچه برمر به مدت یک سال کامل به حکومت عراق ادامه داد، در حالی که این کشور از نظر شکلی توسط شورای حاکم متشکل پدران بنیانگذار رژیم پس از صدام حسین اداره می‌شد.

زمانی که برمر در سال ۲۰۰۴ کشور را ترک کرد در حالی که می‌خواست از تجربیات خود در مبارزه با تروریسم استفاده کند، ابر‌های جنبش‌های تروریستی بر آسمان عراق پوشیده شد و زلمی خلیل زاد، سفیر مسلمان با نژآدی افغانستان جایگزین او شد. در آن زمان او با چالش معادله قدرت در کشوری که تازه شروع به تقسیم مواضع فرقه‌ای (سنی - شیعه) و قومی (عرب - کرد) کرده بود، بدون اینکه بتواند در سطح تقویت نهاد‌های قانون اساسی به پیشرفت دست یابد، مواجه شد.

در سال‌های بعد، واشنگتن سفرای زیادی را به بغداد فرستاد که هیچ‌کدام از آن‌ها اثری در روابط دو کشور برجای نگذاشتند، در حالی که رومانسکی فرق می‌کرد و قرار است تغییر وضعیت با سفیر بعدی متفاوت‌تر شود.

در همین زمینه، یاسین البکری، استاد علوم سیاسی در دانشگاه النهرین، به الشرق الاوسط گفت: «مأموریت سفیر جدید ترتیب دادن انتقال در روابط امنیتی و ترتیب دادن نقش‌های محول شده به واشنگتن خواهد بود. او تلاش خواهد کرد تا بزرگترین فضای آزادی حرکت را برای اهداف واشنگتن به دست آورد، در حالی که رویارویی واشنگتن و تهران فشار بیشتری را بر سلاح‌های این کشور در عراق وارد می‌کند.»