ایزابلا تاباروفسکی یهودی که در اتحاد جماهیر شوروی بزرگ شده است، عمیقاً باور دارد که «دین یهود بیش از آنکه مذهب او باشد، ملیتش را شکل داده است.»
او گفت: «زمانی که ما به غرب آمدیم یک هویت یهودی بسیار قوی داشتیم، اما واقعاً معنی آن را نمیدانستیم.» بنابراین برای او منطقی است که نتایج یک نظرسنجی که اخیراً از جامعه یهودی روسی زبان گرفته شده است، این نظر سنجی نشان میدهد مردمی که عمیقاً با اسرائیل احساس قرابت میکنند، مشتاق مبارزه با یهودستیزی هستند و برای فرهنگ و تاریخ یهود ارزش قائل هستند، را به خوبی درک میکند.
تاباروفسکی، مشاور ارشد مؤسسه کنان در زمینه مشارکتهای منطقهای و برنامهنویسی و مجری مشترک پادکست «پرونده روسیه»، اظهار دارد که جامعه یهودی آمریکایی-روسی زبان، گروهی است که سایر جوامع یهودی میتوانند از آنها چیزهای زیادی بیاموزند.
این نظرسنجی که توسط ARSJA در ماه های مارس و آوریل انجام شد، به دلیل کنجکاوی در مورد اینکه یهودیان اتحاد جماهیر شوروی سابق، خود را در میانه جنگ در اوکراین، جایی که اکثریت آنها اهل تگرگ هستند، چگونه میبینند، انجام شده است. بیش از 80 درصد از 507 پاسخ دهنده، یهودیان روسی زبان بودند. 87 درصد آنها معتقد بودند که والدین، پدربزرگ و مادربزرگشان به شکل گیری هویت آنها کمک کردند. با این حال، دیگران خود را به عنوان «یهودی شوروی اهل اوکراین» و «یهودی اوکراینی-آمریکایی روسی زبان» تعریف کردند.
شاول کلنر، دانشیار مطالعات یهودیت و جامعه شناسی در دانشگاه واندربیلت و نویسنده کتاب «خروج از جنگ سرد: چگونه فعالان آمریکایی برای آزادی یهودیان شوروی بسیج شدند»، به eJP گفت: «این نظرسنجی نباید به عنوان یک نظرسنجی مورد وثوق تلقی شود، بنابراین دشوار است که از آن به نتایج محکمی برسند.پاسخدهندگان از گروههای رسانههای اجتماعی یهودی روسی زبان و فهرست ایمیل ARSJA حذف شدند، که احتمالاً باعث میشود آنها بیش از حد متوسط با جامعه یهودی درگیر شوند. آنها همچنین از نظر جغرافیایی لزوما نماینده نیستند، زیرا اکثر آنها از شهر نیویورک، شیکاگو و شمال نیوجرسی هستند.»
تاباروفسکی توصیه می کند که یهودیان روسی زبان را با علایق خود درگیر کنید. از 7 اکتبر، پاسخ دهندگان به ویژه نسبت به اسرائیل و مبارزه با یهودستیزی ابراز علاقه کرده اند، به طوری که 86 درصد به یک هدف اسرائیلی کمک مالی کرده اند و 74 درصد در تجمعی شرکت کردند که طرفدار اسرائیل یا علیه یهودی ستیزی بود.
تاباروفسکی گفت: «برای بسیاری از ما، مذهب واقعاً سخت است، زیرا مذهب چیزی است که بدون آن بزرگ شده ایم. ما از جامعهای بیرون آمدیم که عمیقاً بیخدا بود و مذهب مورد تمسخر قرار میگرفت. مذهب چیزی بود که فقط مادربزرگهای پیر به آن اهمیت میدادند.برای بسیاری از افرادی که از آنجا بیرون آمدند، غلبه بر این تعصب بسیار سخت بود و چیزی که میتوانستند به آن متصل شوند جنبه ملی بود.»
او گفت: «در سال 2021، در جریان آخرین درگیری بزرگ اسرائیل و حماس، در حالی که بسیاری در سراسر جهان از اسرائیل انتقاد کردند، گروهی که بلافاصله در آنجا پرچمهای اسرائیل را به اهتزاز درآوردند، یهودیان شوروی سابق بودند.»
دلایل دیگری که یهودیان روسی زبان ممکن است عمیقاً با اسرائیل ارتباط برقرار کنند این است که آنها در آنجا خویشاوندانی دارند. بین سالهای 1970 تا 2018، اسرائیل بیشتر از هر کشور دیگری یهودیان جمهوریهای اتحاد جماهیر شوروی سابق را جذب کرد و آمریکا در رتبه دوم قرار گرفت.
دانیل اتین آلتمن، محقق دکترای علوم انسانی و اجتماعی در دانشگاه سیای سرگی پاریس، به eJP گفت: «فرهنگ روسیه در اسرائیل بسیار مهم شد. بسیاری از سنتهای روسی که توسط یهودیان روسیزبان در اسرائیل آورده شدهاند، توسط خود اسرائیلیها تأیید میشوند که لزوماً روس نیستند.»
آلتمن گفت که در اسرائیل «فرایند متفاوتی از فرهنگ پذیری» وجود دارد. در اسرائیل، شما هویت اسرائیلی دارید که لزوماً مذهبی نیست.
بسیاری از یهودیان روسی زبان نیز با سیاست های کنونی اسرائیل که به محافظه کاری گرایش دارند، ارتباط برقرار میکنند. آلتمن گفت: «آنها سوسیالیسم را از پیشینه شوروی خود به یاد می آورند و بیشتر محافظه کار هستند تا لیبرال.»
تاباروفسکی گفت که سایر یهودیان آمریکا، به ویژه یهودیان نسل سوم یا چهارم آمریکا، میتوانند چیزهای زیادی درباره «صهیونیسم غیرقابل عذرخواهی» از آنها بیاموزند. او از تأمین مالی تورهای دانشگاهی توسط یهودیان روسی زبان حمایت میکند.
کلنر گفت: «این جامعه ای است که سرکوب و آزار و اذیت را از سمت چپ سیاسی درک می کند، نه از سمت راست سیاسی. آنها ضد صهیونیسم شوروی را تجربه کردند. آنها یهودستیزی نازی ها را تجربه نکردند، بنابراین آنچه اکنون در آمریکا میبینند برایشان بسیار آشنا به نظر میرسد. آنتن آنها برای تشخیص ضدیهود بودن بسیار دقیق تر از بسیاری از یهودیان بومی آمریکا تنظیم شده است.. آنها این تردید را به فرزندان خود منتقل میکنند.»
اگرچه بسیاری از یهودیان روسی زبان آمریکایی ممکن است با کنیسههای سنتی ارتباط نداشته باشند، بسیاری از پاسخ دهندگان اظهار داشتند که در سه سال گذشته مشارکت معناداری در رویدادهای فدراسیون یهودی داشته اند. سازمان شماره 1 که بیشتر مورد استناد قرار گرفته بود، چاآباد بود.آلتمن گفت: «چاباد در سرتاسر جهان رویکردی بسیار تساهل آمیز دارد. لازم نیست به شدت مراقب باشید. شما می توانید بسیار سکولار باشید. در صورت تمایل می توانید کمک مالی کنید. اگر نمی خواهید اهدا کنید، خوب است. آنها فقط از شما می خواهند که بخشی از جامعه باشید و من فکر می کنم که این چیزی است که بسیاری از یهودیان روسی زبان از آن استقبال می کنند.»
فاول معتقد ست که از نظر تاریخی، حتی اگر سازمانهای یهودی آمریکا به ترتیب و تأمین مالی سفر پناهندگان شوروی سابق به آمریکا کمک کردند، این روند «در اوایل دهه 90، اواخر دهه 80، رویکرد یهودیان روسیه از جامعه بزرگتر چندان عالی نبود.» جامعه ارتدکس از آنها انتظار داشت که از قوانینی پیروی کنند که آنها را درک نمیکردند. هرچه سازمانهای اصلاحطلب و مترقی به ما علاقهمندتر بودند، اما ما در مقیاس اجتماعی-اقتصادی آنقدر پایین بودیم که تقریباً یهودیان روسی زبان را تحقیر میکردند. به همین دلیل است که آنها [یهودیان روسی زبان] را برای مدتی از دست دادند.»
در طول 10 سال گذشته، فاول شاهد بوده است که بسیاری از سازمانهای یهودی در خدمت جامعه بزرگ یهودیان، یهودیان روسی زبان را استخدام کردهاند تا برنامههایی را بهطور خاص برای آنها ایجاد کنند اما از آنجایی که سازمانهای یهودی بیشتر به یهودیان روسیزبان برای مشارکت نگاه میکنند، مهم است که آنها این کار را نکنند. تاباروفسکی گفت:«آنها را نشانه گذاری کنید. آنها باید واقعاً به دنبال نظرات آنها باشند زیرا جامعه بزرگ یهودیان آمریکا چیزهای زیادی برای یادگیری از آنها دارد. یهودیان آمریکایی واقعاً بر هولوکاست متمرکز هستند اما داستان یهودیان شوروی، برای این لحظه بسیار غنی و مرتبط است. یهودیان آمریکایی نقش بزرگی در [آوردن یهودیان شوروی سابق به آمریکا] ایفا کردند، اما نتوانستند داستان را به فرزندان خود منتقل کنند. آنها آن را در کتاب های درسی خود، در داستان سرایی خود گنجانده اند.»
داستان یهودیان روسی زبان داستان مردمی است که برای هویت خود و برای صهیونیسم میجنگند. تاباتوفسکی گفت: «این یک داستان فوقالعاده قهرمانانه است، داستانی که خارجی نیست اما بخشی از روایت بزرگتر ماست. این داستان بسیار آمریکایی است.»