گزارش سالانه کمیسیون ایالات متحده در مورد آزادی مذهبی/1

در حدود یک ماه پیش، کمیسیون ایالات متحده بیست و پنجمین گزارش سالانه خود را در مورد آزادی مذهبی بین‌المللی، که اغلب USCIRF نامیده می‌شود، منتشر کرد. گزارش سالانه عمدتاً بر دو گروه از کشور‌ها متمرکز بود، آن‌هایی که  این گزارش توصیه می‌کند، وزارت امور خارجه به‌عنوان کشور‌های مورد توجه خاص یا CPC‌ها تعیین کند و آن‌هایی که  این گزارش سالانه توصیه می‌کند وزارت امور خارجه آن‌ها را در فهرست ویژه نظارت یا SWL قرار دهد. بر اساس قانون وزارت امورخارجه،  کشورهای خاص کشور‌هایی هستند که دولت‌هایشان درگیر نقض سیستماتیک، مداوم و فاحش آزادی مذهبی هستند. کشورهای تحت نظارت ویژه برای کشور‌هایی است که در آن‌ها نقض دو مورد از این معیار‌ها برآورده می‌شود. امسال، گزارش ما بیست و هشت کشور را پوشش می‌دهد و برخی تغییرات مهم را نسبت به سال گذشته منعکس می‌کند.

اول، گزارش آزادی مذهبی برای اولین بار توصیه می‌کند که آذربایجان به عنوان  کشور مورد توجه خاص تعیین شود.  گزارش سالانه از سال ۲۰۲۰ این کشور را برای وضعیت  کشور تحت نظارت ویژه توصیه کرده است و نگرانی‌های جدی را برای سال‌ها قبل از آن ثبت کرده است. در گزارش‌های سالانه ۲۰۲۲ و ۲۰۲۳ خود، شاهد افزایش نقض آزادی مذهبی توسط دولت آذربایجان بودیم. متأسفانه، این روند در سال ۲۰۲۳ ادامه یافت و باعث شد  این گزارش امسال به این نتیجه برسد که آذربایجان استاندارد  کشور مورد توجه خاص را ندارد.

دومین تغییر در گزارش امسال مربوط به سوریه است. در سوریه، نقض آزادی مذهبی توسط دولت در سال‌های اخیر، از جمله در سال ۲۰۲۳، به گونه‌ای تکامل یافته است که ماهیت سیاسی و اداری بیشتری پیدا کرده است. در نتیجه،  این گزارش اکنون توصیه می‌کند که این کشور به در فهرست نظارت ویژه قرار گیرد. با این حال، روشن است که بازیگران غیردولتی در درگیری با دولت سوریه همچنان به تداوم تخلفات شدید ادامه می‌دهند. تغییر دیگر در سال جاری این است که گزارش سالانه آزادی مذهبی برای اولین بار قرقیزستان را برای قرار گرفتن در فهرست ویژه نظارت توصیه می‌کند. در سال ۲۰۲۳، مقامات قرقیزستان به طور فزاینده‌ای قوانین طولانی مدتی را اجرا کردند که اعمال مذهبی مسالمت‌آمیز را مانند بیان آنلاین مذهبی، عبادت جمعی و در اختیار داشتن مواد مذهبی غیرمجاز مجازات می‌کند

گزارش سالانه همچنین بر وخامت شرایط در کشور‌های مختلف تأکید می‌کند. من امروز به سه مورد بسیار مهم اشاره می‌کنم که ما آن‌ها را به عنوان  کشور تحت توجه خاص توصیه می‌کنیم اما وزارت امور خارجه در مورد آن‌ها اقدامی نکرده است. اولین آن‌ها هند است. دولت هند به ترویج و اجرای سیاست‌های ملی‌گرایانه مذهبی، از جمله محدودیت در اعمال حقوق شهروندی، تغییر مذهب، ازدواج بین ادیان و ذبح گاو ادامه داد. این قوانین و سیاست‌ها بر مسلمانان، مسیحیان، سیک‌ها، دالیت‌ها و افراد قبیله‌ای بومی آنجا تأثیر منفی می‌گذارد. آن‌ها همچنین فرهنگ معافیت از مجازات را برای کمپین‌های آزار و اذیت و خشونت در سراسر کشور، به ویژه علیه مسلمانان و مسیحیان، ایجاد کرده‌اند. در سال ۲۰۲۳ ما همچنین شاهد سرکوب فراملی دولت هند بودیم که اقلیت‌های مذهبی و مدافعان آن‌ها را در خارج از کشور از جمله دو طرح ادعایی ترور، یکی در ایالات متحده و دیگری در کانادا مورد هدف قرار می‌داد.

در نیجریه، ما همچنان شاهد بدتر شدن شرایط آزادی مذهبی از جمله خشونت دسته جمعی، کشتار و اجرای قوانین توهین به مقدسات هستیم. شکست دولت مرکزی، سرکوب دولت در سطح ایالت و اعمال خشونت با انگیزه مذهبی توسط بازیگران غیردولتی، بخش‌هایی از نیجریه را ، به‌ویژه در شمال،  به مناطق آزار و اذیت شدید تبدیل کرده است.

در ویتنام، مقامات به آزار و اذیت جوامع مذهبی مستقلی که از سازمان‌های مذهبی تحت کنترل دولت پیروی نمی‌کنند، ادامه و گروه‌های مستقل را برای پیوستن به آن‌ها تحت فشار قرار دادند. مقامات در انتصاب رهبران مذهبی مداخله کردند، آثار مذهبی را مصادره کردند، دسترسی به عبادتگاه‌ها را محدود کردند و به طور کلی روحانیون، از جمله کشیشان را مورد آزار و اذیت قرار دادند. یکی از کارکرد‌های مهمی که گزارش آزادی های مذهبی  ایفا می‌کند، مستندسازی این محدودیت‌ها و گزارش سرسختانه است.