چرا شناخت مسیر حرکت جوانان 14 تا 24 ساله اهمیت دارد؟/1

دهه تعیین‌کننده چیست؟

فرصت‌ها و چالش‌های پیش روی جوانان ۱۴ تا ۲۴ ساله نتایج بلندمدت سلامت، خانواده، تحصیلات و کار آن‌ها را شکل می‌دهد. بزرگسالان جوان با تعداد بی‌شماری از اولین‌ها و فرصت‌ها نظیر تصمیم‌گیری مستقل ،ایجاد شغل، پیمایش روابط بزرگسالان، بچه داشتن و حضور در مدرسه روبرو هستند. این عوامل زمینه را برای فرصت‌های آینده آن‌ها فراهم می‌کند. در عین حال، این دوره با افزایش شکاف فرصت‌ها بر اساس نژاد، طبقه و جنسیت مشخص می‌شود زیرا جوانان با سطوح مختلفی از حمایت و دسترسی به منابعی مواجه هستند که می‌تواند پیشرفت آن‌ها را ممکن یا مانع شود.

در آغاز دهه، نتایج تحصیلی واقعاً مهم هستند. به عنوان مثال، بر اساس مطالعه‌ای که توسط کنسرسیوم دانشگاه شیکاگو در مورد تحقیقات مدرسه انجام شده است، معدل پایه نهم، در به فارغ التحصیلی دبیرستان و ثبت نام در دانشگاه موثر است. اما شواهدی نیز وجود دارد مبنی بر اینکه مسیر حرکت کودکان و بزرگسالان جوان تا حدود ۲۴ سالگی برای پیامد‌های بعدی بسیار مهم است. برای نتایج بلندمدت، این دهه تعیین‌کننده است. به عنوان مثال، جوانانی که نه کار می‌کنند و نه در مدرسه، زمانی که به میانسالی می‌رسند، نتایج بدتری دارند. حتی یک نقطه ضعف موقت در بازار کار در دوران بزرگسالی با درآمد کمتر، سلامت بدتر و کاهش احتمال تشکیل خانواده در آینده مرتبط است.

در این مقاله، ما بر چهار شاخص کلیدی برای جوانان ۱۴ تا ۲۴ ساله تمرکز می‌کنیم:

• در کلاس نهم (برای اولین بار) با معدل تحصیلی ۲. ۰ یا بالاتر ثبت نام کرد
• فارغ التحصیلی به موقع از دبیرستان با نمره ۲. ۰ یا بالاتر
• حدود سه سال پس از فارغ التحصیلی مورد انتظار از دبیرستان در کالج ثبت نام کرد یا به طور تمام وقت کار کرد
• کار تمام وقت، ثبت نام تمام وقت، یا هر دو حداقل پاره وقت در سن ۲۴ سالگی.

این شاخص‌ها به‌عنوان معیار‌های جامع موفقیت یا نشانگر‌های ضروری «در مسیر» بودن در نظر گرفته نشده‌اند اما نقطه شروعی برای درک جنبه‌های کلیدی زندگی بزرگسالان جوان فراهم می‌کنند. این سال‌ها نه تنها زمان‌های بالقوه مشکلات، بلکه رشد و فرصت‌های خارق‌العاده هستند، سال‌هایی که به معنای واقعی کلمه در آن «بزرگ می‌شویم».

تحصیلات

سال‌های دبیرستان

تعداد زیادی از تحقیقات بر مسیر‌های دوران دبیرستان از جمله اهمیت معدل در مراحل مختلف، خطر افتراق اخراج یا تعلیق، میزان فارغ التحصیلی به موقع و همچنین فارغ التحصیلی کلی متمرکز است. تأکید زیادی نیز بر اهمیت کیفیت یا نوع مدرسه، تأثیر کیفیت معلمان، مکانیسم‌های تأمین مالی مدرسه، انتخاب مدرسه و موارد دیگر وجود دارد. در ادبیات دبیرستان تأکید مناسبی بر نابرابری‌های آموزشی، بر اساس نژاد، جنسیت و طبقه وجود دارد. سال‌های دبیرستان نه تنها از نظر تحصیلات بعدی و نتایج اقتصادی، بلکه از نظر سلامت روانی و جسمی بسیار مهم است.

ثبت نام و تکمیل کالج

تحقیقات مزایای قابل توجه حضور در دانشگاه و به خصوص فارغ التحصیلی از دانشگاه را نشان می‌دهد. فارغ‌التحصیلان دانشگاهی، علاوه بر داشتن چشم‌انداز‌های بهتر در بازار کار در آینده، سالم‌تر هستند، احتمال طلاق یا جدایی کمتری دارند و بیشتر از همسالان خود گزارش می‌دهند که «به طور کلی از زندگی خوشحال هستند».

در راستای بازدهی بالای تحصیلات دانشگاهی، نرخ ثبت نام بزرگسالان جوان در کالج از کمتر از ۵۰ درصد در اوایل دهه ۱۹۶۰ به بیش از ۶۵ درصد در دهه ۲۰۱۰ رسید. علی‌رغم بهبود کلی پیشرفت تحصیلی، تفاوت‌های نژادی و قومی قابل‌توجهی در درخواست‌های کالج، ثبت‌نام، و نرخ تکمیل باقی مانده است. تفاوت در ثبت نام بر اساس وضعیت اجتماعی-اقتصادی خانواده (SES، تعریف شده توسط درآمد، تحصیلات، و شغل) به ویژه قابل توجه است: ۸۹٪ از دانش‌آموزان از خانواده‌های SES بالا (پنجک برتر) در کالج ثبت نام می‌کنند در مقایسه با ۵۱٪ از دانش‌آموزان از SES پایین. پنجک پایین. احتمال ثبت نام زنان جوان نیز ۹ درصد بیشتر از مردان است و دانش‌آموزان دبیرستانی سفیدپوست و آسیایی نیز بیش از ۹ درصد بیشتر از دانش‌آموزان اسپانیایی و سیاه پوست ثبت نام می‌کنند.

در حالی که اکثریت سالم فارغ التحصیلان دبیرستان در حال حاضر در کالج ثبت نام می‌کنند، سهم قابل توجهی هرگز مدرک خود را کامل نمی‌کند. یک چهارم دانشجویان سال اول کالج برای سال دوم خود بر نمی‌گردند. مردان و دانشجویان سیاه پوست، اسپانیایی تبار و بومی آمریکا نسبت به زنان و دانشجویان سفیدپوست کمتر احتمال دارد مدرک خود را تکمیل کنند. دانشجویان اسپانیایی و سیاهپوست ۳۵ درصد از کل دانشجویان کارشناسی و ۴۳ درصد از دانشجویانی که در ده سال گذشته تحصیل را ترک کردند، تشکیل می‌دهند.

تعهد کاری و استقلال مالی

اکثر جوانان یا شاغل هستند یا در یک مؤسسه آموزشی ثبت نام کرده‌اند. بر اساس تجزیه و تحلیل مرکز تحقیقات پیو، از سال ۱۹۸۹ تا ۲۰۱۸، سهم بزرگسالان ۱۸ تا ۲۴ ساله که کار می‌کردند یا ثبت نام کرده بودند از ۸۳ درصد به ۸۶ درصد افزایش یافت. اما هنوز ۱۴ درصد، حدود ۴ میلیون جوان، به دلایلی منصرف می‌شوند. از این گروه از جوانان اغلب به عنوان «قطع» از کار و تحصیل یاد می‌شود. آنچه واضح است این است که آن‌ها به عنوان یک گروه با چالش‌های مختلفی از جمله افزایش نرخ بی‌خانمانی، سوء مصرف مواد، بارداری نوجوانان، ناتوانی و درگیری با سیستم عدالت کیفری روبرو هستند. قطع ارتباط نیز در مراحل بعدی زندگی بهای بالایی چون کاهش ۷۰۰۰ تا ۹۰۰۰ دلاری درآمد خانواده در سن ۳۰ سالگی را به همراه دارد.

توجه به این نکته حائز اهمیت است که بسیاری از جوانانی که نه تحصیلی دارند و نه شغلی، ممکن است در فعالیت‌های اجتماعی ارزشمندی مانند مراقبت از کودکان یا سایر اعضای خانواده شرکت کنند. به عنوان مثال، زنانی که بین ۱۶ تا ۲۴ سال سن ندارند، چهار برابر بیشتر از زنان شاغل یا ثبت نام شده، مادر می‌شوند. یک چهارم زنان جوانی که نه ثبت نام کرده‌اند و نه کار می‌کنند، مادر هستند. شکاف جنسیتی در اینجا کاهش یافته است: سهم زنان ۱۸ تا ۲۴ ساله که نه در نیروی کار بودند و نه در کالج به شدت از ۲۲ درصد در سال ۱۹۸۹ به ۱۴ درصد در سال ۲۰۱۸ کاهش یافت، در حالی که سهم مردانی که ارتباط خود را قطع کرده بودند، اندکی از ۱۱ افزایش یافت. احتمال بچه‌دار شدن زنان جوان نسبت به ۳۰ سال پیش کمتر است و در صورت داشتن فرزند، احتمال بیشتری دارد که کار کنند یا به مدرسه بروند.

تجزیه و تحلیل Pew همچنین نشان می‌دهد که میزان قطع ارتباط در میان جوانان سیاه پوست و اسپانیایی نسبت به همسالان سفیدپوست و آسیایی آن‌ها بیشتر است.

بزرگسالان جوان نیز لزوماً نمی‌توانند به تنهایی زندگی خود را تأمین کنند. بیش از نیمی از والدین دارای فرزندان بین ۱۸ تا ۲۹ سال گزارش می‌دهند که حداقل در سال گذشته به آن‌ها کمک مالی کرده‌اند. کمتر از یک چهارم (۲۴٪) جوانان از نظر مالی مستقل از خانواده خود هستند.